Sandra ziet de oproep voor vrijwilligers en ze besluit zich aan te melden. “Elke maandagavond help ik anderhalf uur in de winkel. Dat is maar een kleine inspanning.”
Wat zijn jouw taken?
“Ik zorg er mee voor dat mensen de juiste producten in de juiste hoeveelheid meenemen. In niet-coronatijden bieden we de mensen ook een drankje aan. We houden de winkel ook proper en op orde zoals de rekken aanvullen.”
“Vroeger werkten ze met voedselpakketten. Maar toen bleek dat veel van die producten in de vuilnisbak belandden. Iemand die niet tegen melk kan, doe je geen plezier met een pot yoghurt.”
Er komen dus vooral mensen in nood langs. Is de winkel ook belangrijk voor sociale contacten?
“De mensen komen inderdaad niet voor hun plezier naar onze winkel. Het OCMW stuurt hen door. Er zijn ook twee categorieën. Zo hebben de klanten met een geel kaartje meer keuze in basisproducten dan degene met een groen kaartje.”
“We krijgen een heel gevarieerd publiek over de vloer. Sommigen zijn enthousiast en vertellen honderduit over hun leven. Andere zijn stil, verlegen of zitten in de put. Maar de meesten doen graag hun klapke. We zijn op de duur een vertrouwd gezicht voor hen. Zelf als het contact maar enkele minuten bedraagt.”
“Onlangs was hier een jonge man die dagelijks bezig is met promoties en kortingsbonnen. Wist je dat daarover zelfs grote Facebookgroepen bestaan? Hiermee bespaart hij enorm veel geld. Soms heeft hij zoveel producten dat hij ze uitdeelt. Dat is een positief verhaal van iemand die zijn leven in handen neemt.”
“Andere keren vraag je iemand: ‘hoe is het?’ En dan blijkt het niet goed te gaan met de moeder. Of speelt een ziekte weer keihard op. Dat zijn mindere verhalen, maar die mogen ook worden verteld.”
Wie zorgt er eigenlijk voor de producten in de winkel?
“Dat zijn meestal overschotten van de plaatselijke supermarkten en winkels. Meestal producten die bijna vervallen. Of een teveel aan groenten en fruit van lokale telers …” (stilte) “Weet je waarvan ik nu echt geschrokken ben? Hoeveel er wordt weggegooid! Ook door ons. Want eenmaal vervallen, mogen we de producten niet meer meegeven. Die verspilling in onze wegwerpmaatschappij, dat is zo zonde. En zoveel mensen die hongerlijden.”
“We mogen natuurlijk ook zelf dingen aanbrengen en ons netwerk aanspreken. Ik ben al aangenaam verrast geweest door wat er dan allemaal binnenkomt.”
Ben je zelf ook gaan horen bij je netwerk?
“Jazeker! Ik heb me bij Vebego opgegeven als vrijwilliger via ‘Mijn Project’. Ik heb toen een cheque van 500 euro ontvangen. Daarmee ga ik verzorgingsproducten kopen, denk aan pampers, maandverband, tandpasta … Daaraan hebben we altijd een groot tekort. Die spullen hebben eigenljik geen vervaldatum. Waardoor winkels ze amper doneren.”
“Care schonk een bakfiets waarmee we spullen naar hulpbehoevende mensen brengen. Van zusterbedrijf Alpheios kregen we mondmaskers en handcrèmes. En poetsgerief om de winkel schoon te maken. En een ex-klant kwam een wagen vol dozen met chocoladetruffels brengen.” (lacht)